وقت نماز است

خدمت حضرت امام(ره) رسیده بودیم. با چند نفر از مسئولان جنگ برای دادن گزارش از وضع جبهه ها، هر کدام به نوبت توضیح می دادیم که چرا انجام عملیات به تأخیر افتاده است. هر کداممان سعی داشتیم در حوزه ی مسئولیت خود تأخیر علیات را توجیه کنیم. یکی از همراهان در حال صحبت بود که امام از روی صندلی بلند شدند، همگی تعجب کردیم. کسی پرسید:«آقا اتفاقی افتاد؟» امام فرمودند:«خیر، وقت نماز است.» ساعتم را نگاه کردم، درست وقت اذان ظهر بود. همان جا بود که به رمز موفقیت ایشان پی بردم. پیشنهاد کردم نماز را به امامت امام بخوانیم. بقیه هم موافقت کردند از امام هم اجازه خواستیم و همگی در آن اتاق کوچک به نماز ایستادیم. درسی که آن روز آموختیم، همیشه در دلم زنده است. بعد از آن روز هر وقت جلسه ای داشتیم به نماز ختمش می کردیم.

شهید صیاد شیرازی

به نقل از کتاب "نماز شهیدان"