در تمام شرایط
يكشنبه, ۱۰ اسفند ۱۳۹۳، ۰۹:۳۰ ق.ظ
شب عملیات کربلای 5 داشتیم به کمین عراقی ها
نزدیک می شدیم. همه توی آب بودیم. پاسگاه "کوت سواری" را زیر نور منورها
ی دیدیم. آن جا پاسگاه کمین دشمن بود. ساعت یازده و نیم بود که کریم از توی آب
گفت: «وای بر من!» یکه خوردم، کسی نمی توانست قبل از عملیات سکوت را بشکند. علی
کفت:«چی شده؟» کریم گفت:«نمازم یادم رفت.»
-دیر شده زود باش شروع کن.
-قبله کجاست؟ از کدام طرف بخوانم.
-به هر چهار طرف نماز بخوان و همان طور نشسته. یاد مسجد محله مان افتادم و حرف های
پیش نمازمان که می گفت: «آدم باید در هر شرایطی نمازش را بخواند، ایستاده یا
خوابیده، روی زمین یا روی آب، فرقی نمی کند.»
کریم آن شب نمازش را توی آب خواند و به چهار جهت. می گفت:«تا به حال این قدر از
نماز لذت نبرده بودم.»
