نماز اول وقت

یکی از بارزترین خصوصیات "شهید صیاد شیرازی" نماز اول وقت بود. خودش بارها گفته بود: «ارتباط من با اسلام، از همان نمازی بود که در کانون خانواده به آن تشویق شدم.» حتی در آمریکا هم او را به نماز و مذهبی بودن می شناختند. می گفت: «چطور من آدمیزاد کوچک و ضعیف دستور که می دهم به دقت اجرا می شود، ولی خدای متعال که خالق ماست، این قدر نسبت به او بی اعتنا هستیم و سهل انگاری می کنیم؟!»

اشکال نداره

سوار بالگرد بر فراز آسمان کردستان بودیم. دیدم "صیاد شیرازی" مدام به ساعتش نگاه می کند. وقتی علت کارش را پرسیدم، گفت:«الان موقع نمازه.» بعد به خلبان اشاره کرد که همین جا فرود بیا. خلبان گفت:«این منطقه زیاد امن نیست. اگر اجازه بدین تا مقصد صبر کنیم.» گفت:«اشکالی نداره. ما باید همین جا نماز بخوانیم.»

بالگرد نشست. صیاد با آب قمقمه ای که داشت وضو گرفت و به نماز ایستاد؛ ما هم به او اقتدا کردیم.

به نقل از کتاب "نماز شهیدان"

مأموریت و نماز

یک بار مأموریتمان طول کشید و نتوانستیم نماز را اول وقت به جا بیاوریم. رفتیم آشپزخانه برای صرف غذا. خبری از "شهید امیر رحمتی" نبود. رفتم دنبالش. وضو گرفته بود و با چهره ای به غبار غم نشسته می گفت: «پناه بر خدا،خدایا مرا ببخش که توفیق خواندن نماز اول وقت را از دست دادم.» او از چهار سالگی همراه پدر و مادرش برای اقامه ی نماز جماعت به مسجد می رفت. یک بار که روحانی مسجد از مردم پرسیده بود: «کدامیک از شما نماز آیات را می توانید بخوانید؟» امیر ده ساله برخواسته بود و عملاً به همه نشان داده بود که نماز آیات را چگونه باید خواند. 

به نقل از کتاب "نماز شهیدان"

نمودار نمایی نماز

نمودار نمایی را که یادتان هست؟

اگر نیست هم عیبی ندارد. فقط این را مدنظر داشته باشید که یک عدد بزرگتر از یک به توان n که برسد ، با افزایش n بیشتر و بیشتر افزایش می یابد و مکررا هم میزان افزایشش بیشتر می شود.

حالا این را می گذاریم گوشه ذهنمان و می رویم سر زمان نماز. احتمالا شما هم توصیه های زیادی مبنی بر خواندن نماز در اول وقت شنیده اید. جدای از تمام برکات معنوی ای که دارد ، بین خودمان باشد، هر چه زودتر بخوانیم راحت تر است. یعنی وقتی همان اول ها که اذان می گویند یک یاعلی(ع) بگوییم و نماز را بخوانیم خیلی شیرین تر است تا این که هی لفتش بدهیم و هی لفتش بدهیم تا صدای زنگ خطر نیمه شب شرعی به گوش برسد و از سر عجله یک نماز تحویل خدا بدهیم. فکر می کنم همه و یا قریب به اتفاق این قانون نانوشته را تجربه کرده ایم.

و به این نتیجه می رسیم که سختی ناشی از سستی در برابر نماز یک نمودار نمایی است. هر چه بیشتر از اذان فاصله بگیری سخت تر است. درست مثل شکل زیر: